Merhaba..Hatta iyi geceler...
Bu saatte yazıyorum çünkü bugün beni yine üzdüler...
Bugün bir mağazaya gittim değişim işlemim vardı.(En sevmediğim işler vol.5000).Aynısından bedeni yok başka şeyler baktım derken yaklaşık 50 dk falan oyalandım.tabii o arada eşim ahu ile ilgilenmek zorunda kaldı elleri de doluydu bana hadi hadi hadi....derken..bir gerginlik var sıkıldı...Neyse..O arada ahu eline bir ayakkabı almış gelmiş stiletto tarzı ama topukları kısa.Bunu deneyeceğim ben dedi çıkardı ayakkabıları.Eşim hayır dedi. ben de tamam ya denesin dur dedim.Giydi bizimki ayakkabıları tıkır tıkır tıkır tıkır bütün bir mağazayı dolaştı.Artık yeter falan dedim bu arada eşimde söyleniyoru artık çıkar hadi ahu falan...Çıkarmayacağım biraz daha dursun anneciğim diyorr bende tamam diyorummmm (ben o arada vakit kazanıyorum çünkü mustafa oturuyor ahu kendi halinde gözde hala ağzını açsın).
Neyse ben kasaya geldim.Ahununda elinden tuttum bak artık yürüme bize kızacaklar böyle yanımda dur .Oda tamam anneciğim dedi.Ve gerçekten de yürümeden öle duruyor yanımda çocuk. Kasa kalabalık değil sıra benim arkamda da bi teyze (!) yanında da kızı var.Benim işler uzun.Teyze ahuya baktı.Ben sevecek sandım.(genelde öyle olur).Hemen yandaki suratsız erkek satış danışmanına döndü ve dedi ki 'bu çocuk bu ayakkabıları giymiş bunun topuğu kırılmaz mı..aa öyle olur mu' falan tarzında birşeyler söyledi.satış danışmanı da' evet çiziliyor zaten ' gibi şeyler söyledi. Ben ordayım.Duyuyorum.Ama bana değil bunu 4 yaşındaki bir çocuğa söylüyorlar.O arada eşim koştu geldi ne oluyor diye.Ben onu görünce dedim ki 'babası çıkar ayakkabıyı bak sorun oluyor (mustafa o ara erkek satış danışmanına çok kötü bakıyor,oysa yılanın başı o teyze).Kasadaki kıza döndüm dedim 'şuna bak yaaa kendisi satın alacak herhalde.' Ben onu diyince kadın sustu.Ama ben o kadar sinirlendim ki böyle yüzümden sıcaklık yükselmeye başladı.(bende sinirlenince böyle oluyor şekerim mi var ne )O arada mustafa ahuyu kucağına aldı ahu ayaklarını salladı ayakkabı pıtır pıtır yere düştü sonra ben nazik nazik ayakkabıları düzelttim bir kenara koydum.Mağazadan çıkacağız artık çıkmamız ve birbirimize bağırmamız lazım ama çıkamıyoruz çünkü bizimki çıplak ayakla hala mağazayı dolanıyor,saklanıyor eğleniyor kendi çapında..Hiçbirşeyden haberi yok zavallımın.Çünkü bunu ilk defa yapmıyor.Zaten ben de o yüzden izin verdim ayakkabıyı giymesine.Daha önce defalarca öyle ayakkabı denemesi var benim kızımın.Ama fark şu o zaman ahuyu gören teyzeler 'Allahımm şuna bak minik kokoş seni annesi çabuk fotoğrafını çek şunun ' vs. gibi şeyler.Ben buna alışkındım bugünkü tavra değil.
Kucakladığım gibi çıktık attık kendimizi dışarı ama o kadar üzüldüm ki..Ne kadar sevgisiz tahammülsüz insanlar olduğuna üzüldüm.Kendimi yine yapayanlız hissetim...
Şöyle olsaydı diye düşünüyorum şimdi.Kadın söylenirken ben de Ahuya kızsam o da ağlasa sonra ben ona dönsem desem tamammıdır ? mutlu oldun mu?
ya da keşke içimdeki şahika koçarslanlı yı mı çıkarsaydım dışarı..'teyzem sana alıyorum bu ayakkabıyı aaa 36 numaraa imkansız o tombik vucudun rahat 39 giymesi lazım ama olsun bugünün hatırası..yeter ki kapa şu çeneni kızımı rahat bırak beeee'
İşi şakaya vuruyorum ama ciddi ciddi canım sıkkın..Mustafadan yediğim tribe mi yanayım,kızımın herşeyden habersizce yediği ayara mı kızayım..Bir de üstüne biz de kızdık tabi artık öyle topuklu ayakkabılara yaklaşmak bile yok.Özür de diledi...Teyzem rahatmısın....ohoooooo..şimdi onda sinekler uçuyordur..üzdün beni uyuyamıyorum aloooooo....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder