2 Nisan 2015 Perşembe

iyi ki doğdu iyi ki vaaaarrrr!

Şimdi böyle bağıra çağıra sokaklarda koşasım var tutmayın beni...
Deli gibi seviyorum tutmayınnn beniiiiiiiiiii=)=)

4 Sene önce bugüne dönersek..
Günlerden pazartesiydi..
Sabah hafif bir sancı var ama yok denecek kadar az.Söylemez olaydım kocama =)
(Tamam geliyor bugün diye tutturmasaydı,gittiğim özel hastane müşteri muamelesi yapmasaydı acaba hangi gün gelirdin bize bilmiyorum..Gerçi o hiç ama hiç önemli değil geldin ya...)
Neyse söylemiş bulundum..(zaten son 1 ay başımın etini yedi sancın var mı sancın var mı herkesin içinde bi de)=)
Ogün de bunların ağır sporu var.Gitmeyeceğim de gitmeyeceğim diye tutturdu.Boşuna demiyorum benim 2 tane çocuğum var diye=) Hadi hastaneye gidelim kızımı alıp gelelim.Hay Allahım... peki tamam  hadi.....
Hadi de...beni geri gönderecekler biliyorum,bu değil..böyle deildir..böyle olmaz.. bağırıp çağırmam lazım dimi...Gittik hastaneye saat 9.30 ebe dedi akşam 5 te tamamsın sen ;) ee sancı yookkk!!
Neyse o aradaki saat dilimini küfür ile kesiyorum...
Evet 5.45 de kızıma kavuştuk ama başka şekilde..ama olsun..kavuştuk sağ salim...
Bu yazdıklarıma birebir şahit değilim hemşirelerin yalancısıyım ama ahu doğmuş bi ağlama bi zılgıt.. Babasına giderken babasının sesini duymuş ' benim kızım mı gelmişşşşş'  gık demiş susmuş daha da hiç ağlamamış hayran hayran izlemiş babasını...hala aynıdır babaya doğuştan aşık..
Beni getirdiler odaya yarı ayık verdiler kucağıma meleğimi..Allahım dedim çok şükür sana..babasına verirken de kıskandım 'çok çirkin kızın ' dedim. ' sensin çirkin ' dedi. Daha o zamandan bildim papucumun nereye gideceğini =)
2 gun hastane de kaldık.O 2 gün nasıl bir yağmur yağdı.Hiç durmadı o yağmur.. yağmurun sesinden hiç uyumadım.Oda karanlıktı gündüzü geceyi anlayamadım.Bir an önce eve gitmek istedim hep..
Her 4 nisan da o karanlık hastaneyi hatırlıyorum. can sıkıcı bir ortamdı.
Ama şükrediyorum güzel bir sebebten ordaydım.

Günler geçti bizim saçmalamalarımız bitmedi belki ( gece uyanıp ahuyu oğlum diye sevmelerim falan .....) Ama hep eğlendik.Biz 2 çocuk ahu eda ile büyüdük.
Şimdi 4 yaşında prenses sahibi 29 luk ebeveyn olduk (yazamadım )
Hiç utanmadan şunu da söyleyeyim her yaptığımız işte Ahunun arkasına sığınır,Ahu yu bahane ederiz
(geç mi kaldık.. AHU.., yada gidemedik.. Ahu..ödeyemedik..Ahu...aldık..Ahu..sattık..Ahu.....)

1. yaş doğum gününde  babası yoktu yanımızda.Süpriz yapıp 1 saatliğine gelip geri gitmişti.Şimdi okulda yaptığım doğum gününde de babamız yok ama yine tam doğum gününde yetişecek.Sınıfta arkadaşları ile küçük bir parti yaptım.O neyi nasıl istediyse öyle aldım, yaptım.Yani konsept yok, düzen yok.. Sadece ahunun istedikleri var=)










günün sonundaki yorgun prenses...










Hiç yorum yok:

Yorum Gönder